Nelson i Boulder Bank

Test zwyciężyl w XI etapie I Konkursu Redakcyjnego w kategorii "najwięcej lubiących to!" z wynikiem 21 głosów. Gratulacje.

Whakatu (dawna nazwa miejscowości; po maorysku istnieć, zakładać, ustanawiać) było, według źródeł historycznych i odkryć archeologów, jednym z najwcześniej zamieszkałych miejsc na wyspie południowej, a może i w całej Nowej Zelandii. Jego okolice były też często odwiedzane przez „kumów” z Hawaiki. A falochron, znany bardziej jako Boulder Bank albo Te Taero o Kereopa (Przeszkoda Kereopa), upamiętnia wizytę Kupę, jaką złożył około roku 1350.

Kupe w okolice Nelson przybył w pogoni za ośmiornicą. Oczywiście, nie przybył sam – można powiedzieć, że towarzyszyła mu cała flota canoe i liczna załoga. Po schwytaniu ośmiornicy Kupe postanowił zaopatrzyć się w prowiant na drogę powrotną (w postaci ryb i ptactwa) na Nuku-waiata (dziś znanej pod nazwą wyspy Chetwode). Jednego jednak nie przewidział...

Dwóch członków jego załogi, Pani i Kereopa, postanowili nie wracać do domu, tylko pozostać na Aotearoa, przy okazji porywając córkę Kupe. Rozwścieczony ojciec ruszył w swojej Matahourua (taką nazwą nosiła jego łódź) za uciekinierami. Ci, widząc, że Kupe nie zamierza ustąpić, wypchnęli porwaną dziewczynę za burtę, jednocześnie zaklinając morze, by wzburzyło się i spieniło. Kupe uratował córkę, w Matahoura gładko pokonał wiry i fale, i wcale nie wyglądało na to, by miał zaniechać dalszego pościgu. Byłby zapewne ich dopadł, gdyby nieopodal brzegów Whakatu Pani i Kereopa nie zdecydowali się rozdzielić i popłynąć w przeciwne strony.

Kupe ruszył najpierw za Kereopa, który zrozpaczony, rzucał kolejne zaklęcia. I nagle stał się cud. Kamienie opuściły podnóża góry i jeden po drugim wpadły do wody, tworząc rafę i skutecznie oddzielając Matahoura od waka Kereopa. Uciekinier dopłynął do brzegu Whakatu i czym prędzej udał się w głąb lądu.

Pani w tym czasie zdążył już dopłynąć w okolice Rangitoto (wyspy D'Urville). I on próbował zdobyć przychylność taniwha i bogów, by wzburzyli morze i powstrzymali Matahoura. Na próżno. Kupe był coraz bliżej. Waka Pani była już między Rangitoto i Takaporewa (wyspa Stephena), kiedy nagła fala wywróciła ją, złamała i zatopiła, a wraz z nią całą załogę. Kupe nazwał* więc tamtejszą wodę Nga Tai Whaka Hoki Hoki a Pani (wściekłe morze, które przewróciło łódź Pani) – przesmyk ten znamy obecnie jako Hell's Gate, czyli bramę piekła.

Do dziś żyje w skałach pamięć o załodze waka a Pani. A jego duch, złapany i uwięziony przez Kupe w okolicznej jaskini (znanej jako Te Ana a Pani), po dziś dzień wyje z rozpaczy, gdy do otworu wpadają rozwścieczone fale.

Kamienny falochron też istnieje do dziś i ma aż 13 kilometrów długości. Na początku XX wieku w konstrukcji zrobiono dziurę (znaną jako The Cut), by ułatwić życie żeglarzom. Wyrwa ta obecnie ma 150 metrów szerokości (2,5 raza więcej niż na początku). I tylko co pół roku trzeba wybierać kamienie nanoszone przez prądy morskie, by nie stała się zbyt płytka dla statków. A może to nie morze złośliwie stara się załatać dziurę? Może to wciąż tam obecne zaklęcia Kerepoa?

P.S. Dla tych, których nie przekonują maoryskie opowieści i wolą coś „udowodnionego naukowo”: http://www.youtube.com/watch?v=ofkLaG55eZI

*dla Maorysów nazywanie lub nadawanie nowej nazwy miejscu jest równoznaczne z „zawłaszczaniem” go dla siebie

Credits: photo http://www.davidwallphoto.com/images/%7B8C719D4E-CE24-4C3E-AB48-D5845C3415F3%7D.JPG