Nowa Zelandia emigracja. Chlebek dla kaczuszek

Tekst publikowany w imieniu znajomego fana NaszaNowaZelandia.pl, który postanowił z rodziną wyemigorwać do Nowej Zelandii. Ponieważ nie jest on zwierzem społecznościowym przekazuje Wam relację z Nowej Zelandii za posrednictwem mojego konta dlatego nie będę odnosił sie do uwag czytelników ponieważ nie jestem autorem tekstów ale mam nadzieję, że zapozna się z Waszymi opiniami przeglądając komentarze poniżej. Życzę miłej lektury. Rafał

---------------------------------------------------------

Trzeba przyznać że bagietki z supermarketów tu w Nowej Zelandii są wyśmienite. I właściwie jeśli chodzi o pieczywo to tylko bagietki. Chleby, nawet te, które są sprzedawane jako europejskie lub też na zakwasie przypominają bardziej słodką, niezbyt wypieczoną bułkę. Co kraj to obyczaj, zawsze można przerzucić się na anglosaskie tosty lub sandwich. Pamiętam, że jeszcze podczas naszego pobytu w Irlandii za każdym razem gdy odwiedzał nas ktoś z rodziny przywoził bochenek naszego rodzimego chleba. Polacy są z natury narodem pomysłowym pomimo tego, że nie jestem z zawodu piekarzem postawiłem sobie za szczyt honoru upiec nasz rodzimy chlebek za zakwasie. Mając koniec języka za przewodnika uzbrojony w przepisy od trzech znajomych i wskazówki z internetu wybrałem się do sklepu po konieczne składniki. O dziwo bez problemy można kupić wszystkie potrzebne składniki czyli drożdże piekarnicze, ziemniaki, kwaśny jogurt, mąkę żytnią, mąkę pszenną a nawet taki rarytas jak sól.
Jednym z plusów mieszkania w apartamencie hotelowym jest darmowy prąd i dostęp do piekarnika a co za tym idzie nieograniczona możliwość przeprowadzania niezliczonej ilości eksperymentów kulinarnych. W trakcie tych eksperymentów dzielnie sekundowała mi moja córeczka.

Przepis na zakalec

Jednym z najprostszych sposobów zrobienia wyśmienitego zakalca czyli chlebka który ma konsystencję cegły szamotowej jest bycie niecierpliwym i oziębłym. Chlebek potrzebuje czasu do wyrośnięcia i ciepełka z racji zawartych w nim drożdży. Jeśli woda którą użyje się do wymieszania ciasta jest zbyt chłodna czas potrzebny na wyrośnięcie będzie dłuższy, jeśli za ciepła urządzimy pożytecznym drożdżom krwawą łaźnię a martwe drożdże nie wyprodukują potrzebnych bąbelków. Całe szczęście kaczuszki w parku uwielbiają chlebki zakalce *.

Przepis na kruche ciasto

Zapaleni ogrodnicy, którzy mają rękę do kwiatków i nawozów z całą pewnością poradzą sobie ze zrobieniem sypkiego chlebka, który wprost rozpada się w ustach, lub raczej w ręce tuż po lub jeszcze w trakcie krojenia. Wystarczy wsypać pół słoika drożdży zamiast dwóch płaskich łyżek stołowych. Chlebek który jest sypki o wiele łatwiej podawać kaczuszkom niż chlebek zakalcowaty *.

Przepis na babkę chlebową

Babka chlebowa to taki chlebek na zakwasie który wygląda jak chlebek, pachnie jak chlebek ale nie jest ani słony ani kwaśny. Przypomina w smaku słodką bułkę, by wypiec taki chlebek wystarczy użyć wyłączenie mąki pszennej dodać świeży zakwas, który jeszcze nie skisł i zapomnieć dosypać łyżki soli do wyrośniętego ciasta. Kaczuszki wprost za takim chlebkiem przepadają*.

Przepis na chlebek który nie smakuje kaczuszkom

Czyli kwaśny słony chleb o swojskim smaku. Pierwszą rzeczą którą należy zrobić to przygotować zakwas, zajmie to około tygodnia. Potrzebny będzie czysty słoik, mąka żytnia i odrobina cierpliwości. Parę łyżek mąki trzeba dobrze wymieszać z czystą wodą aż do uzyskania śmietany i mieszając codziennie odczekać aż poczuje się ze słoika kwaśny zapach. Dopiero wtedy można się zabrać za pieczenie chlebka.

Na dno naczynia sypiemy mąkę żytnią, dolewany taką ilość zakwasu jak bardzo kwaśny chcemy mieć chleb, następnie dodajemy kwaśnego, naturalnego jogurtu, łyżkę drożdży piekarniczych i odpowiednią ilość przyjemnie letniej wody. Całość dobrze mieszamy do uzyskania jednolitej konsystencji. Zaczyn w tym przepisie powinien mieć konsystencję gęstej owsianki. Musimy go pozostawić do wyrośnięcia w tym celu przykrywamy go ściereczką i bierzemy się za obieranie i przygotowywanie ziemniaków. Tak, ziemniaków, bo żeby chlebek miał odpowiedni smak potrzebne są ubite trzy ziemniaki. Czas, który potrzebny jest na obranie, ugotowanie i ubicie ziemniaków mniej więcej odpowiada czasowi, który jest potrzebny do wyrośnięcia zaczynu. Jak już mamy ziemniaczki, koniecznie cieplutkie, pamiętajcie drożdże lubią ciepełko trzeba je dodać do zaczynu. Dodajemy również łyżkę soli i kolejną łyżkę drożdży, całość uzupełniamy mąką pszenną i odpowiednią ilością przyjemnie letniej wody. Tym razem musimy wyrobić ciasto na konsystencję bułeczki, powinno zaczynać odchodzić od ręki, jeśli będzie zbyt rzadkie chleb będzie się sypał i nie będzie spójny. Wyrobione ciasto można przerzucić do foremki keksowej lub też odpowiednio uformować w bochenek, obydwie metody działają. Oczywiście jeśli ciasto jest zbyt rzadkie bochenek nie wyjdzie. Odstawiamy do wyrośnięcia aż do czasu gdy bochenek nie urośnie. Znowu ściereczka i ciepełko zrobią swoje. Wyrośnięte ciasto wstawiamy do zimnego piekarnika elektrycznego z termo obiegiem nastawionego na 180-200 stopni. Jeśli wstawimy do zimnego, jeszcze trochę podrośnie w piekarniku jeśli do gorącego, przerwiemy proces rośnięcia. Wypiekamy aż do czasu gdy skórka nie nabierze koloru. Po wypieku zostawiamy chleb w piekarniku do wystygnięcia. Więc całą procedurę warto robić wieczorem. To właściwie tyle, po paru eksperymentach myślę że każdy sobie z tym poradzi.

*W trakcie eksperymentów kulinarnych nie ucierpiała żadna kaczuszka