Gejzery, gorące błoto i zapach zgniłych jaj

. Na szczęście noc udało mi się przespać, wreszcie śpię normalnie do godziny 8-9 a nie do 6 rano…. Więc pełni energii ruszyliśmy na północ od Taupo. W centrum turystycznym zaopatrzyliśmy się w ulotki 4 miejsc do zobaczenia – wszystkie związane z gejzerami i wulkanami – ze względu na to, iż jest to teren osadzony na tym. Zaczęliśmy  od Krateru księżycowego – za niewielką opłata można obejść (oczywiście wyznaczoną ścieżką) teren pełen wyziewów ziemnych (fumaroli) siarkowodoru i bulgoczącego błotka. Zapaszek tam panujący przypomina zgniłe jaja i po jakimś czasie dodaje nawet uroku takim miejscom. 

Stamtąd pojechaliśmy do Orekei Korako – tzw. ukrytej doliny. To z kolei teren, gdzie za zdecydowanie większą opłata można zobaczyć niesamowite tarasy krzemowe, gejzerki i oczywiście błotka. Całość znajduje się nas pięknym (i w niektórych miejscach gorącym!) jeziorkiem.  I w zasadzie gejzerów i tym podobnych nam wystarczyło. Jest jeszcze Wai – o –Tapu, ale albo to albo Orakei. Oba nie ma sensu. Miejsca które widzieliśmy są przepiękne. Powody aby je koniecznie odwiedzić:

- ponieważ w Polsce czy nawet Europie nie mamy szans zobaczyć takiego skupiska tak świetnie zachowanych  miejsc geotermalnych

- jest to ważny element historii, legend i krajobrazu czy wręcz turystyki  NZ. Nie zobaczyć tego to jak w Polsce nie zobaczyć….. hmmmm….. no czegoś ważnego. ;)

- jak pisałam – są to piękne miejsca, kolorowe tarasy krzemowe naprawdę robią wrażenie.

My dziś stwierdziliśmy, że po 12 dniach intensywnego odkrywania NZ mamy pewien przesyt wrażeń i nasza głowa jest tak pełna, że potrzebuje odświeżenia. Zatem: jutro powrót na nasz ulubiony camping przy Parku Tongariro – dokładnie w wiosce  Whakapapa – i tam dzień nic nie robienia oraz nadzieja, że pogoda okaże się dobra na wypad w góry.

Nocleg: Koło miejscowości Hatepe -  na dziko, nad rzeką, z daleka od drogi.